ประสูติพระสิทธัตถะกุมาร

เมื่อพระนางสิริมหามายาทรงครรภ์ใกล้ครบกำหนดพระสูติการ จึงเสด็จออกจากกรุงกบิลพัสดุ์ เพื่อไปมีพระสูติการที่กรุงเทวทหะ อันเป็นชาติภูมิของพระนาง ตามธรรมเนียมประเพณีพราหมณ์ จึงทูลลาพระเจ้าสุทโธทนะพระราชสามี เสด็จโดยราชยานสีวิกามาศ ในวันวิสาขะปุณณมี เพ็ญเดือน ๖ ออกจากพระนครในเวลาเช้า เมื่อขบวนเสด็จมาถึง “สวนลุมพินีวัน” ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างกรุงกบิลพัสดุ์และกรุงเทวทหะ พระนางได้ทรงหยุดพักอิริยาบถ เมื่อพระนางเสด็จดำเนินไปถึงร่มไม้ต้นสาละ ทรงยกพระหัตถ์เหนี่ยวกิ่งสาละซึ่งอ่อนน้อมค้อมลงมา ขณะนั้นเองก็รู้สึกประชวรพระครรภ์ใกล้ประสูติ เจ้าพนักงานทั้งหลายจึงจัดสถานที่ผูกม่านแวดวงเข้ากับภายใต้ร่มไม้สาละถวาย พระนางสิริมหามายาประทับยืนผันพระปฤษฏางค์พิงเข้ากับลำต้นสาละ พระหัตถ์ขวาเหนี่ยวกิ่งสาละ ทอดพระเนตรไปยังปราจีนทิศ และได้ประสูติพระสิทธัตถะกุมาร ซึ่งตรงกับวันศุกร์เพ็ญเดือน ๖ ปีจอ ก่อนพุทธศักราช ๘๐ ปี คำว่าสิทธัตถะแปลว่า “สมปรารถนา”

เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะประสูติทรงบ่ายพระพักตร์ไปทางทิศอุดร และย่างพระบาทไป ๗ ก้าว มีดอกบัวผุดขึ้นมารองรับ ๗ ดอก ต่อมาเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะเจริญพระชนมายุได้ ๗ พรรษา พระราชบิดาโปรดให้ขุดสระโบกขรณี ๓ สระ สำหรับพระราชโอรสทรงลงเล่นน้ำ โดยปลูกอุบลบัวขาบสระหนึ่ง ปลูกปทุมบัวหลวงสระหนึ่ง และปลูกบุณฑริกบัวขาวอีกสระหนึ่ง