ทรงเทศนาโปรดพระเจ้าพิมพิสาร

ในพรรษาที่ ๒ หลังจากที่พระองค์สำเร็จสัมมาสัมโพธิญาณ ทรงพระประสงค์จะประดิษฐานพระศาสนาให้มั่นคงที่พระนครราชคฤห์ และทรงพระประสงค์จะเปลื้องปฏิญญาที่ทรงประทานแก่พระเจ้าพิมพิสารไว้แต่แรก จึงชวนพระอริยสาวก ๑,๐๐๐ องค์ เสด็จไปยังแคว้นมคธ และทรงประทับอยู่ ณ ลัฏฐิวันสถาน (ป่าตาล) ใกล้พระนครราชคฤห์ เมื่อพระเจ้าพิมพิสารได้ทรงทราบ ก็ทรงเสด็จออกจากพระนคร พร้อมด้วยพราหมณ์ คหบดีและราชบริพาร เสด็จไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้ายังลัฏฐิวันสถาน ถวายความเคารพในพระรัตนตรัยด้วยพระราชศรัทธา ลำดับนั้นพระบรมศาสดาจึงทรงแสดงจตุราริยสัจโปรดพระเจ้าพิมพิสารและราชบริพาร เมื่อจบพระธรรมเทศนาแล้ว พระเจ้าพิมพิสารได้กราบทูลถวายความยินดีเลื่อมใสแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า

วันรุ่งขึ้น พระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยพระสงฆ์สาวก ๑,๐๐๐ เสด็จไปยังพระนครราชคฤห์ เสด็จสู่พระราชนิเวศน์ พระเจ้าพิมพิสารมหาราช พร้อมด้วยราชบริพารทรงถวายมหาทาน ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยพระสงฆ์สาวกเสร็จการเสวยแล้ว พระเจ้าพิมพิสารจึงถวาย พระราชอุทยานเวฬุวัน (ป่าไผ่) ให้เป็นสังฆาราม ด้วยเป็นสถานที่กว้างใหญ่ มีเสนาสนะเรียบร้อย ตั้งอยู่ไม่ใกล้ไกลจากชุมนุมชน เงียบสงัด ไม่พลุกพล่านด้วยผู้คน ผู้มีกิจจะพึงไปถึงได้ไม่ลำบาก ร่มเย็นดีกว่าป่าตาล สมเป็นพุทธาธิวาส พระราชอุทยาน เวฬุวันเป็นสังฆาราม วัดแรกในพระพุทธศาสนา